Homedag 1 t/m 4dag 5 t/m 8dag 9 t/m 13dag 14 t/m 18dag 19 t/m 26


Reisverslag USA 2007

dag 14 t/m 18



Click for Las Vegas, Nevada Forecast

Dag 14, 25 juli: Las Vegas

Vandaag zijn we weer op tijd opgestaan, namelijk om half 8. We hebben om 9 uur een ontbijtafspraak met Silvia en Marino bij hotel Paris. We nemen de monorail en stappen uit bij het hotel. Silvia en Marino staan ons al op te wachten, we herkennen ze meteen van de foto's op hun weblog. Ook dit keer vinden we de ontmoeting met mensen van het forum weer erg gezellig, wat een leuk stel! We hebben genoeg te bepraten en de tijd vliegt voorbij. Om half elf moeten we afscheid nemen van elkaar want Silvia en Marino moeten voor elf uur uitgecheckt zijn uit hun hotel. Zij gaan vandaag door naar Death Valley. We nemen de monorail terug naar ons hotel. Vanaf daar rijden we meteen door naar de Hooverdam. Onderweg stoppen we even om een blik te werpen op Lake Mead dat er prachtig bijligt in de zon. Als we bij de Hooverdam aankomen is het een drukte van belang. Bovendien is het hier erg warm, zo'n 41 graden. We parkeren onze auto in de parkeergarage en lopen naar de grootste stuwdam van de VS. Wat een indrukwekkend bouwwerk is dat! We lopen over de dam om alles goed op ons in te laten werken. Ook rijden we nog even naar de overkant om vanaf het uitkijkpunt wat foto's te nemen.

 

Hoover Dam Hoover Dam

Als we weer richting Las Vegas rijden, zien we de lucht razendsnel zwart worden. Binnen een paar minuten breekt de hel los! We zitten midden in een wolkbreuk en de ruitenwissers kunnen het vele water bijna niet verwerken. Na een kwartiertje is er niets meer aan de hand. Eigenlijk zouden we doorrijden naar Valley of Fire SP, maar de kinderen willen graag gaan zwemmen bij het hotel. Ze hebben wel even genoeg rotsen gezien, vinden ze ;-) We vinden dat ze wel een beetje gelijk hebben, en rijden terug naar het hotel waar we eerst nog gaan lunchen bij het Dam Restaurant. Hier krijgen we de grootse burger die we ooit gezien hebben! Als we klaar zijn met eten, zitten we allemaal mudjevol. We gaan eerst maar eens naar onze kamer om uit te buiken. Het lijkt ons niet zo'n goed idee om nu meteen te gaan zwemmen. De kinderen spelen met de Gamecube op de tv, en Jerry en ik gaan een uurtje achter onze laptop. Rond 4 uur gaat Jerry met de kinderen zwemmen. Ik blijf even rustig op de kamer. Als ze om 6 uur terugkomen, kleden we ons om voor de show American Superstars waarvoor we gereserveerd hebben. We nemen de taxi naar hotel Stratosphere waar de show plaatsvindt. Eerst gaan we nog eten bij het dinerbuffet wat inbegrepen is, maar we hebben allemaal niet zo'n honger meer na de lunch van vanmiddag. Wel jammer, want het ziet er allemaal heerlijk uit. Om kwart over acht nemen we plaats in de zaal. We hebben de geweldig goede plaatsen, we zitten aan een tafel helemaal vooraan bij het podium! Er zullen 5 impersonaters optreden vanavond, nl: Elvis, Tim McGraw, Britney Spears, Christina Aquilera en Michael Jackson. We zijn wel benieuwd. Als de show begint vallen we van de ene in de andere verbazing! De artiesten zijn geweldig goed! Vooral Christina Aquilera en Michael Jackson bezorgen ons regelmatig kippevel, geweldig! Ondanks het feit dat het verboden was om foto's te maken, is het mij toch gelukt stiekem een aantal aardige foto's te schieten en een filmpje te maken met mijn camera.

American Super Stars American Super Stars

Na de show nemen we een taxi naar Downtown Vegas om naar de Fremont Street Experience te gaan kijken. Dit is het grootste beeldscherm ter wereld waarop ieder uur een show opgevoerd wordt. Fremont Street is het oude Las vegas, en is veel compacter dan de 'nieuwe' Strip. Hier vind je een aaneengesloten rij van casino's en ontelbare lampjes. We vinden het hier allemaal heel gezellig. Bij één van de vele kraampjes laten we 2 platen maken voor op de slaapkamerdeur van Michelle en Joshua. Om 11 uur begint de lichtshow en we vinden het prachtig!

Fremont Street, Las Vegas Fremont Street, Las Vegas Fremont Street Experience

Wat is Las Vegas toch een bizarre, maar leuke stad! Rond half twaalf nemen we een taxi naar ons hotel. De kinderen vallen na het douchen meteen in slaap. Er zijn weer heel wat indrukken te verwerken. Jerry en ik wagen nog een gokje in het casino, maar na een halfuurtje houden we het voor gezien. Morgen rijden we naar Death Valley. Hier hebben we geen internetverbinding, dus het verslag zal later volgen.

Klik hier voor de foto's


Click for Death Valley, California Forecast

Dag 15, 26 juli: Las Vegas - Death Valley NP, 188 km

We zijn vanmorgen om half negen opgestaan. Nadat we allemaal gewassen en aangekleed zijn, verlaten we het bruisende Las Vegas om naar Death Valley te rijden. Onderweg nemen we de 13 mijl lange scenic route door het Red Rock Canyon National Conservation Area. Ook hier zien we weer prachtige rotsformaties. Althans Jerry en ik, de kinderen liggen lekker te slapen op de achterbank.

Red Rock Canyon National Conservation Area Red Rock Canyon National Conservation Area Red Rock Canyon National Conservation Area

In het plaatsje Pahrump slaan we ontbijtspullen in en tanken we de auto vol. We zouden niet graag zonder benzine komen te staan in Death Valley! Via Shoshone rijden we het park in. We vinden het eerste stuk van Death Valley vooral heel grauw en saai. Eindelijk komen we aan bij onze eerste stopplaats, Badwater. Dit is het laagste punt op het Westelijk halfrond met 86 meter onder zeeniveau. We zien een enorme zoutvlakte met nog maar een heel klein beetje water. Het is hier onbeschrijflijk heet, zo'n 48 graden! Het voelt aan alsof je in een heteluchtoven staat, pfffft! We zijn blij als we weer in de auto kunnen stappen. We smeren snel broodjes voor onze lunch die we in de auto opeten. We rijden verder naar Devil's Golfcourse. Dit is een heel bizar landschap met allemaal bobbels waarin zich zout heeft gekristaliseerd. Lang geleden was het de bodem van een enorm zoutmeer.

We rijden door en het landschap wordt steeds mooier. We nemen de afslag naar Artist's Drive. Deze weg leidt ons langs Artist Palette met zijn prachtige gekleurde rotsen. Deze kleuren zijn ontstaan door de metalen in het zand. Helaas is het moeilijk om deze kleuren op de foto vast te leggen. Tegen 5 uur arriveren we bij ons hotel Furnace Creek Ranch. Het hotel ligt in een oase en het is heel vreemd om al dat groen in de woestijn te zien. Er staan palmbomen en er is zelfs een groene golfbaan. We hebben een mooie kamer dat uitkijkt op een groot groen grasveld en het zwembad. De kinderen kleden zich razendsnel om en duiken het zwembad in. Het water is natuurlijk helemaal niet verkoelend, dat kan niet anders met deze temperaturen. Als we allemaal weer opgefrist zijn, rijden we naar Zabriskie Point om de zonsondergang te zien. Vanaf hier heb je een mooi weids uitzicht. Als de zon ondergaat zien we de prachtige kleurschakeringen.

Ingang Death Valley Bad water, Death Valley
Zabriskie Point, Death Valley

We rijden weer terug naar Furnace Creek Ranch waar we een hapje gaan eten in het restaurant. Als we uitgegeten zijn, wandelen we nog even door de aangrenzende winkel en daarna gaan we door naar onze kamer. Het zwembad is open tot 11 uur en de kinderen gaan nog even zwemmen. Jerry en ik kijken vanaf ons terras toe. Om half 11 liggen we allemaal doodmoe in ons bed terwijl de airco overuren draait.

Klik hier voor de foto's


Click for Lee Vining, California Forecast

Dag 16, 27 juli: Death Valley -  Lee Vining - Mono Lake , 366 km

Vanmorgen stonden we al om 7 uur naast ons bed. We hebben vandaag veel te doen. Om half 8 zijn we gewassen, aangekleed en hebben we de koffers in de auto geladen. We worden steeds geroutineerder! We rijden vandaag eerst nog het tweede gedeelte van Death Valley door. Vlakbij Stovepipe Wells parkeren we de auto op de parkeerplaats en lopen via een pad naar de Sanddunes. Zo stel je je een woestijn voor! Het lijkt hier een beetje op de Sahara. De temperatuur is inmiddels al weer hoog opgelopen, dus we lopen niet helemaal door tot de mooiste en hoogste zandduinen. Dat is nog een behoorlijk eindje weg.

Sand dunes, Death Valley Sand dunes, Death Valley

Als we op ons gemak foto's hebben gemaakt, lopen we weer terug naar onze auto om richting Lee Vining te rijden. In de verte zien we het Sierra Nevada gebergte opdoemen. Bij het plaatsje Lone Pine gaan we ontbijten bij een typisch Amerikaans restaurant, waar we heerlijk eten krijgen. Na het ontbijt tanken we eerst de auto weer vol en rijden dan linksaf de Alabama Hills in. Dit gebied dat vol ligt met ronde mooie stenen, heeft decor gestaan voor talloze films. Als we hier rondrijden snappen we meteen waarom! Het is er schitterend en op de achtergrond zie je de Mount Whitney staan, de hoogste berg van de 48 aaneengesloten staten. We rijden de Movie Flat Road helemaal af tot we weer bij de US 395 komen.

Alabama Hills Alabama Hills

In het plaatsje Bishop stoppen we even bij Erick Schat's Bakkerij. De eigenaar van deze bakkerij is van oorsprong Nederlander. In de etalage staat allerlei Delfts Blauw porselein, en aan het plafond hangt het vol met klompen. Het is ontzettend druk in de winkel. Er worden allerlei soorten heerlijk brood verkocht en we zien zelfs oliebollen, bitterkoekjes en krentebrood liggen! We kopen wat brood voor onderweg en rijden door. Bij de wintersportplaats Mammoth Lakes rijden we even van de weg af om een sanitaire stop te maken. Het lijkt net of we in Oostenrijk rondrijden, er is zelfs een hotel dat Alpenhof heet. We rijden verder langs het Mono Lake naar het spookstadje Bodie dat 50 km verderop ligt. Dit is een van de best bewaarde ghosttowns in de het Zuidwesten. Ondanks het feit dat er nog maar 10 % van de oorspronkelijke stad overeind staat, vinden we het nog best groot. Het is ontzettend leuk om hier rond te lopen. Alles is nog in de originele staat. Het lijkt alsof de bewoners alles van de ene op de andere dag hebben achtergelaten en zijn vertrokken. In de huizen staan nog allerlei meubels.

Bodie ghost town Bodie ghost town
Bodie ghost town Bodie ghost town

We lopen een uurtje rond en rijden dan weer terug naar Lee Vining om ons in te checken bij ons hotel Lake View Lodge. Als we alles op de kamer gezet hebben, stappen we weer in de auto om een bezoek te brengen aan het Mono Lake dat bekend is om zijn mooie tufa's. Onderweg zien we een bordje staan waarop staat Panum Crater. We weten niet wat dit inhoudt dus we rijden er via een onverharde weg heen. Het blijkt een grote krater te zijn, die duizenden jaren geleden is gevormd door een enorme eruptie. Het grindpad ernaartoe is vrij steil. Puffend en zwetend komen we bij de krater aan. Wat we daar zien is een berg zwarte stenen, en ik vind het vervelend dat we zoveel moeite hebben moeten doen om hier te komen. We rijden verder naar de tufa's van Mono Lake. Deze kalksteenzuilen zijn wél prachtig! Ik maak een paar foto's.

Mono Lake Mono Lake

We wachten tot de zon langzaam ondergaat. Het meer kleurt prachtig lila. Als ik daarvan foto's wil maken, blijken de batterijen van mijn camera leeg te zijn. De hele vakantie heb ik reservebatterijen in mijn tas meegedragen, maar vandaag heb ik ze in het hotel laten liggen! Hier baal ik echt enorm van! Als de zon helemaal ondergegaan is, rijden we naar ons hotel. De kinderen spelen nog wat in de tuin van het hotel en Jerry en ik installeren ons achter onze laptops op het balkon. We gaan niet te laat slapen, want morgen moeten we weer bijtijds opstaan.

Klik hier voor de foto's


Click for Yosemite National Park, California Forecast

Dag 17, 28 juli: Lee Vining - Yosemite NP - Oakdale, 215 km

Vanmorgen is Jerry om 6 uur wakker geworden, en de rest van ons is om 7 uur opgestaan. Nadat we onze auto volgetankt hebben en wat boodschappen hebben gedaan, rijden we naar een restaurant even verderop om te gaan ontbijten. Nadat we onze ham/kaas croissants en scrambled eggs ophebben, rijden we via de Tioga Pass Yosemite NP binnen. Deze bergpas ligt op een hoogte van ruim 3000 m en is daarmee de hoogste weg in de VS. Het grootste gedeelte van het jaar is de weg afgesloten vanwege sneeuwval. Al maandenlang kijk ik elke dag even naar de oost-ingang van Yosemite NP via de webcam die daar hangt. Het is erg leuk om hier nu 'live' te zijn. Ik speur even rond, en zie de camera hangen ergens hoog in een boom. We laten onze Nationale Park pas zien en rijden het park binnen. Ook hier is de omgeving weer schitterend! In de verte zien we sneeuw liggen op de bergtoppen. Het is mooi helder weer en de temperatuur is voor de verandering eens aangenaam, zo'n 27 graden. We stoppen regelmatig langs de weg om de omgeving op ons in te laten werken. 

Bij Tenaya Lake lopen we even over het strandje en door het water. We rijden verder naar Olmsted Point waar we over de rotsen een stukje naar boven klimmen. Bij elke parkeerplaats zien we speciale containers waar je je voedsel in kunt stoppen als je de auto verlaat. Er zitten in dit gebied veel beren, en deze ruiken voedsel en parfum al vanaf honderden meters afstand. Regelmatig worden er auto's opengebroken door de beren alsof het sardienblikjes zijn. We hopen dat we er vandaag één kunnen spotten.

Tenaya Lake, Yosemite NP Olmsted Point, Yosemite NP
Yosemite NP Yosemite NP

Als we onze weg vervolgen zien we iemand zijn auto langs de kant van de weg parkeren en hard naar de andere kant van de weg rennen. Omdat wij denken dat er iets bijzonders te zien moet zijn, zoals misschien wel een beer, parkeren wij ook onze auto. Als Jerry gaat kijken, ziet hij tot zijn schrik dat er een auto van de weg is gereden die nu vervaarlijk op de steile helling tegen een boom staat. Er staat een man bij, die inmiddels de rangers op de hoogte heeft gesteld van het ongeval. De persoon in de auto durft er niet uit te komen uit angst dat de auto nog verder de berg zal afglijden. Inmiddels zijn er meer auto's gestopt, en wij besluiten verder te rijden. We kunnen toch niets doen. We zorgen er wel voor dat we nog voorzichtiger rijden. Bij de Bridalveil waterval parkeren we onze auto om de korte wandelroute naar de waterval te lopen. In het voorjaar raast deze met geweldige kracht naar beneden, maar nu is het maar een klein straaltje water. We rijden vanaf hier verder naar Mariposa Grove om de Sequoias te bekijken die hier groeien. Dit zijn enorme grote bomen die soms al duizenden jaren oud zijn. De meest bijzondere bomen zijn te bereiken via een lange wandelroute van meer dan 2,5 uur. Dit zijn wij echter niet van plan, dus informeren we wanneer de volgende tram vertrekt die ook langs deze route rijdt. Helaas vertrekt deze pas over ruim een uur. We hebben helemaal geen tijd om zolang te wachten, en daarom bekijken we de sequoia's die langs de korte trail staan. Die zijn volgens ons ook al indrukwekkend genoeg! Na een halfuurtje rijden we weer terug. Bij Wawona stoppen we even om te lunchen aan een van de vele picknicktafels die hier staan. Om ons heen verzamelen zich veel vogels, waaronder de schitterende Steller's Jay. Dit is een vogel met een prachtige blauwe kleur en een kuifje. Als we klaar zijn met eten rijden we de 16 mijl lange weg naar Glacier Point. Vanaf hier heb je een geweldig uitzicht over de gehele vallei. Dit is ongetwijfeld het meest schitterende uitzicht dat we deze vakantie gezien hebben! Vanaf hier is goed te zien hoe het ijs zich 2 miljoen jaar geleden door de vallei geperst heeft. We gaan even rustig op een rots zitten om te genieten. In de verte zien we de Nevada Fall en de Vernal Fall. Na een tijdje rijden we weer naar beneden.

Yosemite NP Yosemite NP
Yosemite NP Yosemite NP

We verlaten het park via de west-uitgang om naar Oakdale te rijden. Rond 9 uur arriveren we bij het Holiday Inn Hotel waar we vanacht zullen slapen. De kamer is mooi en de bedden voelen ronduit heerlijk aan! We laden onze koffers uit en gaan op zoek naar een restaurant. Er zitten hier alleen maar grote ketens zoals Mac Donald's, Taco Bell enz. We besluiten te gaan eten bij Denny's. Als we weer terugkomen op onze hotelkamer is het al half elf. De kinderen nemen een douche en gaan meteen slapen. Het was vandaag weer een dag met een gouden randje! Morgen gaan we op weg naar San Francisco.

Klik hier voor de foto's


Click for San Francisco, California Forecast

Dag 18, 29 juli: Oakdale - San Francisco, 155 km

Vandaag zijn we om half negen opgestaan, wat later dan anders. We hebben eerst rustig ontbeten in het hotel. Het ontbijt was hier redelijk uitgebreid en we hebben er allemaal goed van gesmuld. Nadat we uitgecheckt zijn, hebben we de auto weer volgetankt. Tegenover het benzinestation zagen we een carwash, en omdat onze auto ondertussen aardig smerig was geworden, hebben we hem door de wasstraat gehaald. Rond 10 uur zijn we op weg gegaan richting San Francisco. Na ongeveer 2 uurtjes rijden, zien we opeens de skyline van San Francisco voor ons opdoemen. Voor de Bay Bridge hebben we nog even in de file gestaan, en ook in de stad was het beredruk vanwege een evenement. TomTom leidde ons gelukkig meteen naar ons hotel, The Wharf Inn, waar we de komende twee dagen zullen verblijven. Het valt ons meteen op dat de lokatie van het hotel gewoonweg perfekt is! We zijn eigenlijk veel te vroeg om in te kunnen checken, maar onze kamer is al klaar en we kunnen meteen naar boven. We zetten onze koffers op de kamer, frissen ons even op, en lopen dan in 5 minuutjes naar Pier 39. Je vindt hier ontelbare winkels en restaurantjes. Het is er heel erg druk, maar wel heel gezellig. We lopen wat rond en als we de hoek omgaan zien we ineens de 'beroemde' zeeleeuwen van Pier 39, die liggen te luieren op hun pontons. Helaas zijn het er niet zoveel als normaal, maar we vinden het toch erg leuk om naar ze te kijken. We merken wel dat het hier in San Francisco een flink stuk kouder is dan we de afgelopen weken gewend zijn geweest. Het was vandaag zo'n 19 graden, dat is maar liefst 20 graden kouder dan in Death Valley! Jerry heeft tussendoor zelfs even onze jassen gehaald. 

Omdat we trek hebben gekregen, gaan wat eten bij Swiss Louis. Ik neem de clam chowder in een broodbol. Ik had de tip gekregen om deze eens te proberen als ik in San Francisco was. Het zag er erg lekker uit, maar ik vond de smaak van de soep niet zo geweldig. Jerry vond het wel erg lekker dus ik heb zijn canolli opgegeten, en Jerry mijn clam chowder. Na het eten hebben we nog wat gewinkeld en daarna zijn we rustig richting Pier 33 gelopen, vanwaar onze boot naar Alcatraz zou vertrekken. Gelukkig had ik de kaarten al maanden vantevoren gereserveerd, want we zagen bij de ingang dat de excursies al tot 11 augustus uitverkocht waren! Precies op tijd konden we aan boord. We hadden een goed plekje bemachtigd op de voorsteven dus we hadden goed zicht op het naderende eiland Alcatraz. Helaas konden we de Golden Gate Bridge niet zien vanwege de mist. Er is ons al verteld dat het hier in San Francisco vaak mistig is, dus misschien zien we de brug helemaal niet de komende dagen. Bij aankomst worden we in 3 grote groepen de heuvel opgeleid naar het cellencomplex. Hier krijgen we allemaal een audio- en headset uitgereikt, zodat we zelfstandig door het gebouw kunnen lopen terwijl we de verhalen over Alcatraz en zijn beruchte inwoners via onze headset kunnen volgen. Gelukkig was er ook een Nederlandse versie, zodat ook de kinderen de informatie goed konden volgen. Het was erg leuk en interessant om deze tour te doen, maar we vonden het wel veel te druk. Soms was het bijna onmogelijk foto's te maken en was het dringen voor de cellen.

Pier 39 met op de achtergrond de zeeleeuwen
Alcatraz Alcatraz

Na ruim anderhalf uur hebben we weer de boot teruggenomen naar het vasteland. Het was inmiddels donker geworden dus we hadden een prachtig zicht op de verlichte stad. Na aankomst zijn we met de antieke tram teruggegaan naar Pier 39. We hebben heerlijk gegeten bij het Hard Rock Café en zijn toen teruggelopen naar ons hotel. Bij de receptie hebben we nog een citytour geboekt voor morgenvroeg. De kinderen zijn vrij snel in slaap gevallen en Jerry heeft nog wat tv gekeken. Ik heb achter mijn laptop gezeten en toen ik bijna klaar was met mijn verslag, ging er iets mis, en was ik alles kwijt. Ik was te moe om opnieuw te beginnen vandaar dat dit verslag wat later volgde.

Klik hier voor de foto's


Klik hier voor reakties.

Homedag 1 t/m 4dag 5 t/m 8dag 9 t/m 13dag 14 t/m 18dag 19 t/m 26